“Ontmaskeren na de diagnose autisme”
Ontmaskeren bij autisme, is een proces waarbij individuen geleidelijk de maskers en coping-mechanismen loslaten die ze hebben ontwikkeld om in sociale situaties te passen. Het omvat het erkennen van de eigen autisme-diagnose, het reflecteren op het verleden, het loslaten van maskers en het omarmen van de ware zelf. Dit proces van zelfontdekking en acceptatie kan leiden tot een dieper begrip van eigen behoeften, interesses en identiteit, waardoor individuen zich meer verbonden voelen met zichzelf en anderen.
Toen ik eindelijk de diagnose van autisme kreeg, voelde het als een mix van emoties. Enerzijds was er opluchting omdat het mijn ervaringen verklaarde, maar anderzijds was er ook verwarring en zelfs rouw over alle jaren dat ik mezelf niet begreep. Ik zit hier nog steeds wel eens in.
Ik begon terug te kijken op mijn leven en realiseerde me hoe ik me altijd anders voelde dan anderen. Ik zag hoe ik me voortdurend aanpaste en mijn ware zelf verborg om in sociale situaties te passen.
Na de diagnose begin ik langzaam de maskers los te laten die ik gebruik om mijn autisme te verbergen. Al ben ik dat nog aan het ontdekken. Ik weet niet eens welke maskers ik allemaal heb. Ik probeer te stoppen met het overmatig camoufleren van sociale signalen en probeer meer authentiek te zijn, zelfs als dat betekent dat ik anders ben dan de norm.
Zo hoop ik nieuwe aspecten van mezelf te ontdekken en verloren passies terug te vinden. Een dieper begrip van wie ik echt ben, los van de verwachtingen van anderen. Een stukje zelfacceptatie en zelfliefde. Ik probeer trots te zijn op mijn neurodiversiteit en om mezelf te omarmen met al mijn eigenaardigheden en sterke punten.
Dit proces van ontmaskeren is altijd gemakkelijk, maar het zal mij helpen om een leven te leiden dat meer in lijn is met mijn eigen behoeften en verlangens.