Behind blue eyes

Een heerlijk nummer wat ik altijd luister als ik er even doorheen zit en een rondje ga rijden en wat een andere lading heeft gekregen sinds ik mijn diagnose heb.

“No one knows what it’s like to be the bad man, to be the sad man, behind blue eyes.” Dit kan resoneren met het gevoel van isolement dat mensen met autisme soms ervaren, omdat anderen niet altijd begrijpen wat er in hen omgaat.

“And no one knows what it’s like to be hated, to be fated, to telling only lies” Omdat het moeilijk kan zijn emoties te uiten, je altijd maar voor te doen als iemand anders (maskeren) en om begrepen te worden, iets wat ook vaak voorkomt bij mensen met autisme.

“But my dreams, they aren’t as empty as my conscience seems to be” Hoewel je je leeg of schuldig voelt van binnen, dromen en verlangens kunnen nog steeds vol leven en betekenis zijn. Het suggereert dat er een kloof is tussen hoe de persoon zich van binnen voelt en wat ze nastreven of hopen te bereiken in hun dromen.en dat het niet altijd wordt begrepen door anderen.

Het nummer brengt voor mij een gevoel van innerlijke strijd en kwetsbaarheid over dat ik als persoon met autisme kan herkennen. Het nummer biedt een uitlaatklep voor deze emoties en kan dienen als een vorm van zelfexpressie en empowerment.

Elk lied heeft de potentie om op verschillende manieren geïnterpreteerd te worden door verschillende mensen. Dit komt omdat muziek een subjectieve ervaring is die sterk verbonden is met emoties, herinneringen, culturele achtergronden en persoonlijke voorkeuren.